BELKİ DE UZAYLIYIM HAYATA ENTEGRE OLAMIYORUM
* Sadık olmak mı?
– Evet. Ama ben öyleyim. Kendime, işime, sevdiklerime sadığım. Hayvanlarla olmak çok güzel. Onlar benim sadece sevdiğim, ayırdığım değil onlar benim vebalim.
Kutuptaki ayılardan tut, doping yapılan atlara kadar. Hepsini takip eden, üzülen biriyim. Bir hayvana zulmedilince sabaha kadar uyuyamıyorum. Ormanda yaşayan bir insan gibiyim. Sanılmasın ki ben şehirde, metropolde yaşayan bir kadınım, hiç değilim. Belki de uzaylıyım, bilmiyorum.
* Uzaylı mı, nasıl yani?
– Çok entegre olamıyorum, uyum sağlayamıyorum hayata. O yüzden o soyutluğu kendi işimde daha çok buluyorum.
* Star olmakla eş değer mi bu durum acaba?
– Değil, yapısal tamamen.
* Evli, çoluk çocuklu biri olsanız böyle mi olurdu?
– Ben o prototip biri değilim. Farklı bakıyorum. Çok eve bağlı biriyim. Hayatımda hep mutlu olmayı özledim, istedim. Bunun için çok özveride bulundum.
* Mutlu musunuz peki?
– Mutluyum. Çünkü illa ki birinin beni mutlu etmesi gerekmiyor, kendi başıma da mutluluğu öğrendim.
* Ne zaman öğrendiniz? Bu noktaya gelene kadar neler yaşadınız?
– O bir evrim. Çok edilgenim içimde. Bunun ne olduğunu bilmiyordum eskiden. Sonra edilgenlikle mutluluğun bir sentezi oldum.
Şimdi iyiyim yani. Daha önceleri paradokslar yaşadım. Hangisi doğru hangisi yanlış diye. Ama sonunda insan kendi ile mutlu olmayı becerebiliyorsa eğer, bunu öğrenebiliyorsa, hayattan birtakım dersler çıkarabiliyorsa ne âlâ. Bütün bunların hepsi fatura ödemek gibi. KDV’leri var biliyorsun.