255
Esenler ‘de oturduk çocukken. Açıkçası televizyon beni hem mutlu etti, hem mutsuz etti. Çok garip arkadaşlıklar edindim. Rahatsızlıklar yaşamaya başladım.
‘Dostuz’ aileyiz diyen insanlarla çalıştım ama araya çıkarlar girince o samimiyetten eser kalmıyor. Uzak kalayım biraz derken baktım bayağı uzaklaşmışım. Sonra bu yalnızlık hoşuma gitti. Bir dönem ibadet ettim. 7 yıl kadar. Sonra devam edemeyeceğim noktaya geldim.