BAKIYORUM DA ESKİDEN ÇİRKİNMİŞİM
◊ Bas ve vokal biraz ters değil mi?
– Aynen. Bir süre sonra o çok yorucu olmaya başladı. Sonra grup biraz değişti. Ben bazı şarkılarda gitar çalan, çoğunlukla çalmayan bir forma dönüştüm. Bugün de öyle; konser verdiğimiz zaman yarısında çalıyorum yarısında çalmıyorum.
◊ Özel hayatın müzik grubu kurulması ile değişiyor mu? Genelde öyledir ya. Bir anda popüler olursun.
– Kızlar konusunda gruptan önce lisede de çok popülerdim ben. Bütün kızlar benimle gezmek isterdi ama asla duygusal bir şey olmazdı. Hep en yakın arkadaşlarıydım ne yazık ki.
◊ Neden ama? Hem yakışıklısın hem de müzisyensin.
– Ben yaş ilerledikçe bir şeye benzemeye başladım galiba. O dönemde çok zayıftım. Yakışıklı olduğumu zannediyordum, saçlarım belimdeydi. Şimdi bakıyorum, çirkinmişim. Saçlar belde, gömlek düğmeleri açık, kollar kıvrık. Sanırsın Seattle’da yaşıyor serseri.
◊ Nereden esti İstanbul’a gelmek?
– O da yine bir ekim ayının bir perşembe günü oldu. “Artık İstanbul’a gitmek zorundayım. Burada yapabileceğimiz her şeyi yaptık” dedim ve geldim. Gruptan iki kişi İstanbul’da, iki kişi Ankara’da yaşıyordu. Bu yüzden dağıldı grubumuz.
◊ Sen kafayı müziğe takmışken aslında bir anda bir reklam kampanyası ile ünlendin.
– Reklam katladı başarımı aslına bakarsan. İstersen çok büyük bir film ya da çok büyük bir albüm yap, benim o reklamla kazandığım tanınırlığı başka bir şeyle elde edemezsin. Çok faydası oldu tabii.
◊ Nasıl geldi o reklam?
– Kapanıp müzik yapabileceğim, hiç kimsenin gelmeyeceği, benim de hiç dışarı çıkmayacağım bir yer buldum güneyde. Gittim oraya. Dördüncü günde telefon geldi. Kabul ettim, çok iyi geri dönüşler oldu. Başka bir marka daha istedi. Onu da yaptık, onun da çok iyi geri dönüşleri oldu. Sonra dediler ki sen bizim marka yüzümüz ol. Öyle dört sene devam etti.