O son sahne neydi öyle! Son sahne neydi? Nasıl yazdınız, nasıl çektiniz, nasıl oynadınız? Emeğinize, yüreğinize sağlık! Hani dilimden düşürmediğim parmak kırma sahnesi var ya, aynı o sahnedeki gibi gerildim, kaldım.
Onur Saylak’ı gerçekten ağzım açık izliyorum. Ruh hali saniyede değişiyor; gözleri bir an aşkla yanarken, bir an nefret saçıyor. Tekin karakteri ilk andan beri düz bir çizgi üzerinde, hiçbir şekilde sapmadan yürüyor ve ben bundan inanılmaz bir keyif alıyorum.
Gönül bir gün patlayacak dedim durdum ve sonunda patladı. Bir ‘oh’ çektim inanın. Çünkü yaşadıkları hiç kolay şeyler olmamasına rağmen bende bir şeyler eksik kalıyordu. Gönül’ün dramına inanabilmem için bir sinir krizi şarttı. Yalnız sinir krizi diye çırpınırken bu kadar güzel bir sahne beklemiyordum. Tekin’in Gönül’ü sakinleştirmeye çalışması, yanında olması sahneyi iyice yükseltti. O öpücük sonrasında Gönül’ün bir şey hissetmeyeceği gün gibi ortadaydı ama bu sahnenin etkisini azalttı mı? Asla.