Kemal’in kozlarını arka arkaya kullanmasıyla ve gayet akıllıca hamleler yapmasıyla Emir dumur oldu. Haketti mi? Tabii kiii! Emir’i sevsem de, arada bir acısam da, kıyamasam da artık bunları haketmişti, bunu kabul etmek gerekir. Kemal çok zeki hamleler yapmaya başladı, farkında mısınız? Eskiden bu kadar kafası çalışmıyordu sanki… Hapse girince bir şey mi düştü acaba başına? Kemal demişken… Kemal’ciğim Soydere’ciğim, nihayet istediğimiz kıvama geldi! İntikamcı şövalye ruhundan çıkıp, kara sevdasına kol kanat geren kara prensliğe terfi etti… Kendini kaybettiği yerde buldu. Baştan beri yapması gereken de zaten buydu. Kemal güzel seven bir adam. Gözlerinde bulutlar topluyor ve Nihan’ı her gördüğünde yağmurlar yağıyor gözlerinden… İkisi de birbirlerinin içine kök salmışlar, nasıl gitsinler ki birbirlerinden, nasıl geçsinler? Aralarındaki o büyük aşka rağmen direndiler bugüne kadar. Kızdılar, öfkelendiler, intikam almaya çalıştılar, can yakmak istediler ama birbirlerinin kalplerini avuçlarında tuttuklarını unuttular. Kemal Nihan’ın, Nihan ise Kemal’in kalbini, avuçları kan revan olana kadar sıkıp parçaladılar… Ama büyük bir aşıksanız, bu sevda gölge gibi sizi her adımda takip ediyorsa; onu asla ve katiyen bırakamazsınız.