“Ömer ve Defne…”
Bu hikâyede her karakterin ayrı bir renk olduğunu ve her rengin önemli olduğunu, bunun resmin bütününü oluşturduğunu yazan benim. Hikâyede her renkten biraz olması gerektiğini, ama bazı renklerin daha fazla olması gerektiğini de yazan benim. O bazı renkler giderek azalıyorsa bunu da yazmak benim boynumun borcu.
Bir yıllık bir ayrılıktan sonra yeniden bir araya gelmişsiniz… Birbirinize deliler gibi âşıksınız… İnsan sevdiğine şöyle bir sımsıkı sarılmaz mı ya? Partide birbirinizle gözlerinizle konuşuyorsunuz. Buluşmak için fırsat yaratıyorsunuz… Sonra bir bakıyorum put gibi karşılıklı duruyorsunuz! Yahu bir sarılın be kardeşim! Özleminizi bir hissedelim. Ben demiyorum ki öyle hemen mıç mıç olun. Flört bile etmiyorsunuz ki siz! Koskoca 59 bölümde baş başa yediğiniz yemek bir elin parmaklarını geçmez. Bırakın yemek yemeyi dışarıda bir yerde oturup kahve içmişliğiniz bile yok. Nasıl çiftsiniz siz? Konuşmuyorsunuz, birbirinize dokunmuyorsunuz, flört etmiyorsunuz, ama çok âşıksınız! Bakın yanlış anlamayın vuslattan, öpüşmeden filan bahsetmiyorum. Sadece birlikte vakit geçirmenizden, duygu paylaşımından bahsediyorum.