İtalya’ya ise boşuna o kadar bayılmıyorum işte! Taşı toprağı büyülü memleket, baksanıza misafirleri bile her gelişinde Eros’un oklarını yanlarında getiriyorlar! Aşk Çeşmesi’nden filan mı damıtıyorsunuz bu sihri, söyleyin de gidip alalım birkaç damla! “Sonsuz aşkımızın…” “…ilk yıldızı” parmağa geçmeye görsün, adeta büyü işlemeye başlıyor. Dansın değil aşkın büyüsü o, son derece ciddi, bir o kadar da lirik, ihtiraslı ve akışkan… Ömer’in ağzından duraklaya duraklaya, es vere vere, araya gerekli solukları kata kata dökülen aşk kadar tutku, istek, özlem, ihtiyaç dolu. Masallardan fırlayan çifte, tam masallara layık bir son.
Burası hikayenin bir nevi sonu – bana göre. Bundan sonra açılacak bölüm, yeni bir bölüm. Artık kaçmalara eskisi gibi yer yok; kaçacakların kaybedecekleri büyük, parmaklarının arasından yitirecekleri belki her zamankinden daha fazla. Bir nevi, hikayenin tepe noktalarında biri. Hava ürpertici, yoğun, keskin; ciğerlere yüklenen oksijen bombardımanı baş döndürücü, sersemletici….
Düşündüm ki; belki bu, Defne’nin o kollardaki hislerini anlamanıza yardımcı olur :)
Heyecanla kalın!
Virgo / ranini.tv