Bu röportajın ardından onu sahnede, Zerrin Tekindor’un cazibesi karşısında deyim yerindeyse kıvranan, son hamlelerini yapmak üzere olan melankolik savaşçı, duygusal, tutkulu, kararsız ve de naif Honey karakteri ile pek çok zıt kutuptan tek bir kişi yarattığı ‘Kim Korkar Hain Kurttan’ oyununda izledim. Sahnede bir an bile yerinde durmadığı bu oyunun ardından “Röportajda ne güzel, özgün sorular sormuştun. Merak edip Google’da seni araştırdım. Sonunda tanışabildik, çok mutluyum” diyerek beni selamlayan, egoyu bünyesine dâhil etmekten kaçınmış, vücudundaki enerji rezervini tüketmeyen, pozitif biri karşımda duruyordu. O andan sonra deyim yerindeyse ‘hayat kurtarıcı ve bana şans getiren oyuncum’ oldu Nilperi. Bir yayın için oyuncu röportajı istenildiğinde telefona sarılıp ilk aradığım kişi o oldu.
RaniniTv’ye başlarken de şans getirmesi açısından ondan başkası gelmedi aklıma. ‘Kiraz Mevsimi’nin final bölümünden bir gün sonra Soho House’da bir araya geldik. Tabii 59 bölüm boyunca ‘’İlk defa kendi işim gibi hissettim ve sahiplendim. Klişe olacak ama tüm ekiple artık aile gibiydik’’ dediği bir projenin, televizyonun kara deliği reytinge kapılması üzücüydü onun için. Ancak o kadar pozitif bir enerjiye sahip ki bu burukluğu yansıtmak yerine konu aşka geldiğinde ve Dağhan Külegeç’le ilgili sorduğum soruyu cesurca cevaplayan, “2016’dan iyi bir proje ve güzel bir aşk istiyorum” deyip ardından “Aşk olsun da nasıl olursa olsun” diye haykıran ve en önemlisi hayat enerjisini karşısındakine de aktaran bir Nilperi’yle konuştum. Tabii ikimizin de aynı yaşta ve Balık burcu olmamıza da bağlı olarak kendimi “Galiba ben kayıp kardeşimi buldum” derken bulduğum röportajın sonunda ileride bukalemun misali farklı rollere özgün bir şekilde bürünecek Nilperi’yi gördüm.