Deli dolu ve neşe dolu Öykü’yü güler yüzüyle yaşatan, güzel Özge Gürel… önce kendini beğenmiş, ukala ama aşık olunca romantik, sürprizlerinin sonu gelmeyen iyi kalpli Ayaz’a bizi aşık eden ve en sonunda sesiyle de kendini tamamlayan Serkan Çayoğlu… tüm sahnelerini büyük keyifle izlediğim, iyinin de kötünün de hakkını veren oyunuyla Nilperi Şahinkaya… değişim hızından dolayı muhtemelen en çok eleştirdiğim Mete karakterinin her halini tecrübesiyle en güzel şekilde yaşatan Dağhan Külegeç… yine değişkenliği ile baş döndüren, hırçın ama havalı, sinir bozucu ama her zaman güzel Önem’in her halini bize bin bir mimik ile yansıtan Neslihan Yeldan… güler yüzlü, anlayışlı ve koruyucu anne rolüyle içimizi ısıtan Ayşegül Ünsal… kıvırcık ayrı, düz saçıyla ayrı şeker, kardeşim olsa bu kadar severdim diyeceğin Tamer Berke Sarıkaya… daha ilk duyduğumuzda sesine hayran olduğumuz, Emre’yi de başarıyla canlandıran ve şarkılarını artık daha sık duymayı dilediğim Mehti Aras Aydın…