Hikayeyi elbette anlatmayacağım, merak edenler ilk bölüm özetini şurada bulabilir. O zaman anlatmaya oyuncularla devam edeyim. Ekin Koç, ekranda gördüğüm(üz) ilk andan beri kalbimizi çalmış şahane bir mask ve yetenek.. Sultan Ahmet’in sancılı hayatına da çok güzel adapte olmuş. Daha çocuk/ergen yaşında üstlendiği yükü, kaynayan kanını, sırf o yüzyılda, o kanı taşımaya ilahi bir talih (!) ile katlanan, seçemediği bir aidiyetin çöpünü de temizlemeye mahkum edilmiş o biçarenin var olma savaşını şahane giymiş. Gözünün bebeğinde görüyorsunuz Sultan Ahmet’i.. Ekranda gördüğüm her haline, sesinin duyulduğu her saniyeye inandım. Ömrüne bereket!
Aslında -prensipte- bütün kadroya inandım. Hülya Avşar ve Kadir Doğulu’dan mütevellit ince bir kaygım vardı, yersiz olduğuna kani oldum. Teşekkür ederim. Reyhan Ağa karakteri ile kısacık bir sahnesini gördüğüm ama performansıyla kanımı donduran Emre Erçil, Anastasia Thsilimpou (Fena halde de Beren Saat’i andırıyor), Nadir Sarıbacak, Esra Dermancıoğlu, Aslıhan Gürbüz, Mete Horozoğlu, Mehmet Kurtuluş, Erkan Kolçak Köstendil ve ille de Berk Cankat, o 35 dakikadan çıkıp kalbime hemen sızmayı başaran oyuncular oldu. Tülin Özen ve Gülcan Arslan hakkında fikrimi söylemek için ise izninizle ilk bölümü izlemeyi bekleyeceğim. Ayrıca taht ortağı minik Mustafa’nın (Oyuncunun adına soyadına ulaşamayan Ranini yapmışlar, özür dilerim) hastası olacaksınız. Fena yakar! Bir de adını son güne kadar basına sızdırmadan saklamayı başardıkları Meral Çetinkaya var ki tadından yenmeyecek bir renk katmış varlığıyla; gönlüne bereket..