Çınar’ın bir anda dünya tersine dönmüşçesine bambaşka bir kişiliğe bürünmesi de birçok noktada tutarsız aslında. Sinirlenip gözünün döneceğini biliyorduk, “Bir şoför parçasıyla mı?” serzenişleriyle kendine bazı haksızlıklar yapıldığını düşüneceğini ve eski iyilik meleği duruşundan tavizler vereceğini de tahmin ediyorduk. Ayşegül’e nefret kusarak odayı darmadağın etmesi, kafasına silah dayaması filan bunlar çok başarılı sahnelerdi. Karakter tutarlılığı açısından da son derece doğruydu. Ama Ayşegül’ün ölmesi gerektiğine karar vermesi, bilemiyorum Altan, Nevra Hanım’ın muazzam bir provokatör olduğunu göz önüne aldığımızda bile biraz problematik kalıyor sanki. Çok basit bir nedeni var bunun da: Çınar öyle bir insan değil ve bana kalırsa, Ayşegül’ün sözde ihanetiyle uğradığı yıkım Çınar’ı o kadar da değiştirmemeli. Tabii bugüne kadar iyi ve dürüst bir insan olmanın hayatına bir şey katmadığını fark eden Çınar’ın bir şekilde değişeceği muhakkaktı. Yine de Ayşegül’e olan öfkesini onu öldürerek dindireceğini düşünmesi, tanıdığım Çınar’a beni yabancılaştırdı. Şu naiflik biraz zorlama çünkü: “Ayşegül ölsün, tek isteğim bu; ama nasıl öldüğünü bana sakın söylemeyin, dayanamam.” Yani…