SOSYAL BİR ADAM DEĞİLİM
Sadrettin çok sinirli biri. Peki, sen sinirlenince nasıl olursun?
Valla ben de sinirlenince Sadrettin’e benziyorum. Kontrolümü kaybediyorum, pişman olacağım şeyler yapıyorum. Sinirimi minimumda tutmaya, o patlama anını yaşamamaya çalışıyorum. Normale dönmem bayağı zamanımı alıyor. İstanbul’da yaşıyoruz. Herkesin canı burnunda. Bu sadece benimle ilgili bir durum da değil. Dikkatli olmalıyız, herkesin kendine çeki düzen vermesi lazım. Etrafta bir sürü Sadrettin görüyorum. Biraz daha sakin, biraz daharahat olmalıyız.
Artık yolda rahat yürüyemiyorsundur…
Eskiden insanların beni tanıdığını zannediyordum, yanılmışım. Artık bir mekâna gittiğimde daha dikkatli davranıyorum.
Gördüğün ilgi karşısında kendini nasıl hissediyorsun?
İyi hissediyorum ama sosyal bir adam değilim. Asosyalim biraz. Utanıp sıkılabiliyorum bazen.
Beğenilmek, sevilmek hoşuna gitmiyor mu?
Gitmez mi, gidiyor. Çok güzel bir şey, insanlar acayip sıcak karşılıyor, seviyorlar.
Peki, halkın içine karışıyor musun? Mesela toplu taşıma aracı kullanıyor musun?
Eskiden metroya çok rahat biniyordum ama artık o kadar rahat değilim. Çünkü akşam ekranda saçları jöleli, belinde silah takım elbiseli Sadrettin’i, sabah saç baş dağınık, spor ayakkabı ve spor kıyafetle metroda gördüklerinde işin büyüsü bozulur gibi geliyor. Yoksa metrobüssüz, metrosuz hayat mı geçer İstanbul’da.