İki kadın ayakta durmak zor muydu?
– Tabii. Önümüz tamamen belirsizdi. Hiç bilmediğimiz bir sektör… Koca şehir… Benimle aynı hayallere sahip yüzlerce kız… Ürkütücü ve imkânsız geliyordu. Kendimi hiçbir zaman tam güvende hissedemedim. Ama kafaya koymuştum. Hep daha iyisi olmaya çalıştığım için 16 yaşımdan itibaren çok mücadele ettim.
Maddi zorluklar yaşadığınız, umutsuzluğa kapıldığınız oldu mu?
– Ohooo ! Antalya küçük şehir. Oradan İstanbul’a gelip yeni bir dünya inşa etmek istiyorsun. İstanbul ateş pahası… Uzun süre hiçbir işim yoktu. Annem de çalışmıyordu. Ama biz pozitif tarafa odaklandık, sabrettik. İyi şeylerle karşılaşabileceğimize inandık ve bu karmaşanın içinden tertemiz bu yüzden çıktık.
Sizin kahramanınız anneniz mi?
– Kesinlikle. İnanç, bir insanın hayatında çok şeyi değiştirebilir. Annem bana hep inandı. Umudumu en kaybettiğim, dayanacak gücüm kalmadığını hissettiğimde bile… Çok fedakârlık yaptı, kendini unuttu. Daha yeni yeni kendi hayatını kurmaya başladı.