İzleyicinin sürekli benzer dizileri görmekten ilgisi, merakı köreliyor çünkü. Eskiden içerikler kendilerine has olduğundan gelecek bölüm iple çekilir, ‘Acaba devamında ne olacak’ diye beklenirdi. Dahası o yapımlardaki yaşamlar, izleyicinin kendine pay çıkarmasına da müsaitti. Anlayacağınız özgünlük kayboldukça uzun ömürlülük de rafa kalkmaya başladı. Şimdi eski dizilerin yeniden çevrilmeye niyetlenildiğini görüyoruz ya… Aynı tadı verir mi bu devam işleri? Meçhul. Belki birkaç bölüm bakılır sonra rutine dönüşeceğinden yine noktalanır.
Kısacası; Dizicilerimizin başında sallanan kılıç, ‘uzun ömürlülük’! Ancak ‘uzun ömürlülük’ de sanıldığı kadar zor bir iş değil. Yeter ki açgözlülük edilmesin ve senaryo istikrarı sağlansın. İzleyicinin beğenisine de hitap etmeyi başardıktan sonra… Yıllara meydan okumak çocuk işi. Bu kadar basit yani de… Şimdi biz bu tespitleri yaptık yapmasına ya… Kolaycılık, açgözlülük ve kısa günün kazancı mantığı varken kim uygulayacak ki?
Anibal GÜLEROĞLU / Televizyon Gazetesi