“Daha fazla zaman kaybetmeye gerek yok!” diye düşünerek, arkasını dönüp koşmaya başladı. Evet koşabiliyordu, ayağındaki ağırlıklar gitmişti. Birkaç dakika boyunca o koştu, arkasından ölüler gelmeye devam etti, o kaçtı onlar kovaladı. Bu şekilde koşmaya devam ederken, birden etrafta bazı şeylerin belirmeye başladığını fark etti. Gördüklerini ne anlama geldiğini bilemiyordu, o kadar ilginçti ki. Hani sanki herhangi bir şehrin herhangi bir sokağıydı buralar; dükkanlar, yollar, sokak lambaları, arabalar, evler hepsi vardı. Lâkin her yer ateşle kaplıydı, yanıyordu ve bu yerlerin her birinden başka başka ölüler çıkıp onun peşine takılmaya devam ediyordu. O sırada son bir kez geldiği yöne doğru döndü ve oranın bir mezarlık olduğunu ilk kez fark etti. Ancak peşinde yüksek ihtimal onu parçalamayı planlayan ölüler varken bu konu hakkında durup uzun uzun düşünecek zamanı yoktu. Kaç dakikadır kaçtığını bilmiyordu, ama çemberin git gide daraldığının da farkındaydı, çünkü sürekli peşindeki ölü sayısı artıyordu ve artık sadece arkasından gelmiyorlardı. Hangi sokağa girse, muhakkak oradaki bir binanın içinden ya da bir duvarın köşesinden çıkıp onu takip etmeye başlıyorlardı. Bazıları birden karşısında beliriyordu, birçoğunun elinden son anda kurtulmuştu. O sırada o ana kadar dikkatini nasıl çekmediğini anlamadığı bir şey daha fark etti, yerler de yanıyordu, bütün zemin sanki kozla kaplıydı, ama o herhangi bir acı hissetmiyordu..