O sırada sadece karşısına çıkan duvarın yanmadığını fark etti, “Bu bir işaret olmalı!” diye düşünerek ona tırmanmaya başladı. Allah’tan duvarda tutabileceği delikler vardı, yoksa dümdüz duvara nasıl tırmanacaktı? Tam yerden birkaç metre yükselmişti ki sağ bacağında bir şey hissetti, kafasını aşağı eğdi ve ölülerden birinin paçasından yakaladığını gördü. Birkaç kez tekme attı, ayağını yukarı çekmeye çalıştı, ama ne fayda, bir türlü ondan kurtulamıyordu. Aslında sadece şu paçasını yakalayandan kurtulsa yetecekti, fakat ya kurtulamazsam diye de tedirgin olmaya başlamıştı. Çünkü ölülerin hepsi duvar dibinde birikmeye başlamıştı, aşağı bir düşerse bundan kurtuluşu olmayacaktı. Kafasını yukarı kaldırıp biraz daha yükseğe tırmanmak için tutunacak yer aramaya başladı. Sol tarafında bir boşluk vardı ama sanki biraz fazla çaprazdaydı, bu yüzden diğer taraflara da baktı, ama ona en yakın delik oydu, bütün gücünü toplayarak kendini sola doğru savurdu, tam deliğe elini geçiriyordu ki, bacağındaki ölü bir kez daha onu aşağı çekmek için yüklendi. İşte o anda dengesini kaybetti, sol eli deliğe değil duvara geldi ve tutunamadı. Böylece sol tarafı tamamen boşlukta kaldı, neyse ki sağ elini sağlama almıştı. Her ne kadar biraz sola yatık olsa da hâlâ duvara tutunabiliyordu. Baktı ki olacak gibi değil, ölüden bir türlü kurtulamıyor, pantolonunu çıkarmaya karar verdi ve sol eliyle düğmelerini açmaya başladı. Zaten bütün düğmeleri açmasıyla birlikte ölünün de ağırlığını çeken pantolon üstünden kayıp gitti. Sonunda ondan kurtulmuştu, paçasından tutup onu aşağı çekmeye çalışan ölü olmayınca, sol tarafındaki deliğe çok daha rahat ulaştı ve ondan sonra da hızlıca yukarılara tırmanmaya devam etti. Belki yirmi belki de yirmi beş dakika boyunca tırmandı, artık kafasını aşağı eğdiğinde sadece puslu bir hava görüyordu. Baya yükselmiş olmalıydı, zaten sağ ve sol tarafındaki binalarla, arabalar da dakikalar önce gözden kaybolmuştu. Bu ne kadar yüksek bir duvardı böyle? Çık çık bitmiyordu, ama yapacak bir şey yoktu. Aşağı inemezdi, tek yol yukarıya tırmanmaktı ve bu yüzden birkaç saat daha tırmandı, ama ilginç olan bir şey daha vardı, hiç yorulmuyordu. Nasılsa bir rüya diye düşündü, bakalım sonunda bu duvar onu nereye götürecekti. Tırmandı tırmandı ve saatler sonunda duvarın sonuna ulaşabildi. Duvarın en tepesine de elini atarak kendini yukarı doğru çekti ve kafasını duvarın üstüne koydu. Fakat karşısına herhangi bir şey çıkmadı, görünürde hiçbir şey, gidilebilecek hiçbir yer yoktu, ne yani boş yere mi buraya çıkmıştı?”