Yıldız’a acımalarda sonsuz ufuklara açıldım. Kadın koca diye insan müsveddesi almış resmen. Her geçen bölüm, azıcık daha bu çocukların Evren’den olmadığını düşünmekteyim. Adam bildiğin arıza! Yıldız bahtsız, gelen bağırıyor, giden bağırıyor. Adeta kum torbası. Herkes hırsını bundan çıkarıyor. Ama öyle bir de hali var hani, gelin binin üstüme, vurun kafama, alın mamamı ben ses etmem. Hangi noktada kırar zincirlerini bilmiyorum ama belli ki o da olacak. N’olur olsun (umut fakirin ekmeği)!
Faryalı’yla konuşmasından hiç hoşlaşmadım. Zamanı geri alabilseymiş, başına bugün bela olan şeyi hiç yaşamazmış. Bu kadın başına ne gelmişse son derece haketmiş. İnsan utanır da demez be. Çok mutsuzmuş Faryalı’yla… Yahu adam senin aşkından takvim yaprağı biriktirmiş be kadın. Sen o Evren ile mutlu olup, Faryalı’yla mı olamadın? O zaman bu senin ayıbın diyorum ve geçiyorum Su’ya!
Su bir öyle bir böylelikte boyut değiştirdi. Evvelsi akşam azarladığı Kelebek’e bir iyi, bir tatlı… Çocuk bile anlamadı. Hayır haliyle kafası karışıyor ve gidip kelebek yüzüyor. Yazık değil mi bu gence? Bir de bonusumuz İpek’imiz var artık. Tahminimce İpek’i belki bir bölüm daha görürüz. İnsanları birbirine yakınlaştıracak bir travma lazım sonuçta. Beklemedeyiz.