125
“Benim babam yaklaşık 20 sene boyunca her akşam o servislere binip, o köşeden geçip evine, bizlere ulaştı. Benim hala görüştüğüm arkadaşlarımın dostlarının babaları da öyle. Ankara bir zamanlar bu ülkenin mütevazi kalbi, başkentiydi. Sıkıcıydı ama biz severdik çünkü güvenilirdi. Akşamları servislere binerek eve giden, gidebilen babaların yaşadığı, savunmasızca katledilmediği şehir. 1989 yılında Kızılay’ın göbeğinde güvenle çoluk çocuk halay çektiğimiz Ankara’mı katledenlere lanet olsun.”