-Nasıl bir şey?
Hayatımıza hiçbir zaman garip kurallarla dahil olmayan, hep yanında hissettiğin, senden daha tecrübeli bir arkadaş tablosu çizdi babam, sağolsun.
“19 YAŞIMDAYKEN UMUTSUZLUĞA KAPILARAK GÖZYAŞI DÖKTÜM”
-E iyi, bu kafayla yaşam rahattır.
Bu bir bakış açısı, zafer değil. Hayat yukarı doğru çıkmıyor, aşağı da inmiyor, dümdüz de gitmiyor tamamen bir devamlılık meselesi. Geçmiş benim için önemlidir, 22 yaşımdan beri bu işin içindeyim ve evet beni şimdiye kadar yaptıklarım tatmin etti, bununla ilgili bir şikâyetim de yok. Ama o hazzı unutup “Yarın ne olacak” diye karalar bağlamak başka bir şey. Hayatımda bir kere umutsuzluğa kapıldım, 19 yaşımdayken. Dedim ki “Böyle gitmez, kaç senedir hayattayım ve hiçbir şey yapamadım”. Çok geç kaldığımı düşünmüştüm ve bunun için gözyaşı döktüm. Ne yapacağım, ne iş yapacağım derken, dergiye de öyle gittim ve karikatür çizmeye başladım.