Gülçin Santırcıoğlu, 25 Temmuz 1977 tarihinde İzmir’de doğmuştur. Türk dizi, sinema oyuncusu ve müzisyen.
Adı: Gülçin Santırcıoğlu
Doğum Tarihi: 25 Temmuz 1977
Doğum Yeri: İzmir
Boyu: 1.70 m.
Kilosu: 65 kilo
Burcu: Aslan
Göz Rengi: Açık Kahverengi
Annesi: Selime Santırcıoğlu
Babası: İbrahim Santırcıoğlu
Eşi: Utku Başyazıcı
Instagram: https://www.instagram.com/gulcinsant/
Ailesi: Utku Başyazıcı ile evli, röportajlarında çocuk yapmayı düşünmediğini dile getiriyor. “İki kişilik bir aileyiz. Çok mutluyuz. Eşimle çocuk sahibi olmayı düşünmüyoruz. Bazen çocuk istemediğimiz için tepki aldığımız zamanlar oluyor, bu durum garip geliyor insanlara. Büyük konuşmayı sevmem ama şu an böyle bir düşüncemiz yok.”
Eğitim hayatı: Dokuz Eylül Üniversitesi Konservatuarı Sahne Sanatları Opera Şan Bölümü’nden mezun oldu. Oyunculuk kariyeri ile birlikte çeşitli gruplarda solistlik ve Ruhi Su Kültür Sanat Vakfında şan hocalığı yaptı.
Kariyerinin dönüm noktası: 2005 yılında, ilk oyunculuk deneyimini yaşadığı ‘Türev’ filmi kariyerinin dönüm noktası oldu. “Türev’deki rolümden sonra ‘Umut Veren Kadın Oyuncu’ ödülü verilince inanılmaz motive oldum. Sonra, ‘Yumurta’, ‘Memlekette Demokrasi Var’ ve’ Kırımlı’da rol aldım.”
Oyunculuğa ilk adım: Televizyon macerasına 2005 yılında, ‘Türev’ filmi ile oyunculuğa ilk adımı attı.
Hangi proje ile parladı? ‘Elveda Rumeli’ dizisinde canlandırdığı ‘Hatice’ karakteri ile hafızalara kazındı.
Kişilik özellikleri: Evhamlı, sorumluluk sahibi, vicdanlı. “Vicdanlıyım. Öteki tarafta, uzak bir yerde olan savaşın kan kokusunu burnum alır. ‘Dünyada barış olsun, sınırlar kalksın’ gibi bir şey olmayacağının farkındayım. O hayalle, bana verilen tek hayatı heba etmek istemiyorum. Sakin bir karaktere sahip olmaya çalışıyorum. Evham yapabilir, bir anda karamsarlığa düşebilirim. Arkadaşlarım iyi bir dost olduğumu söyler. Aileye çok önem veririm. İnsanları anlamaya, dinlemeye çalışırım. Paylaşmayı severim.”
Düşünce yapısı: Şöhret hayatını etkilemiyor. “Tanınır olmaktan etkilenmiyorum. Gerçekten sade yaşıyorum. Eski dostluklarını sürdüren birisiyim. Aile yaşantısına önem veren biriyim. Huzursuz olduğum ortamlarda durmayı çok seven biri değilim. Gerçekten yapıcı, mutlu ve benim iyiliğimi isteyen insanlarla görüşüyorum. Hayatımdan insan çıkartmaktan hiç çekinmem. Arada temizlik yapıyorum. Artık bana bir şey öğretmeyen insanın yanında durmayı sevmiyorum.”
İlk sinema filmi: Ulaş İnaç / Türev
Hayata bakışı: Telaşlı yaşamayı hiç sevmiyor. “Telaşsız, İstanbul’un koşturmasından uzak olmak isterim. Çalışırken zaten zamanla yarışıyorum. Evde olduğum zamanlarda stresli olmak istemem.”
İş hayatına bakışı: Sahne sanatları okumak ve müziği öğrenmek istiyordu o sebeple opera okudu. “Ben hem temel sahne eğitimi yani tiyatro eğitimi aldım hem de opera eğitimi aldım. İyi ki o eğitimi almışım. Zaman içinde müzikten değil ama insanlarla uğraşmaktan biraz sıkıldım galiba. Elveda Rumeli başlamadan önceki üç yıl Ruhi Su Dostlar Korosu’ndan öğrencilerim vardı; şan dersleri veriyordum. Bir çok grup kurdum ya da olan gruplara dahil oldum. Kız Kulesi’nde, Cezayir Sokağı gibi yerlerde sahne aldım. Dizi şarkıları söyledim. Geçim kaynağıydı benim için. Olur olmadık dizilerde oynamama lüksü verdi şarkı söylüyor olmak. Gerçi büyük konuşamıyorsun, çünkü iyi olduğunu düşündüğün bir işi izlediğin zaman hayal kırıklığı olabiliyor. Yine de sevmediğim devlet kadrolu bir yerde olmaktansa, arada parasız kalıp sevmediğim televizyon işlerini kabul etmeyi, iki kötü arasından tercih edebilirim. Role hazırlanırken karaktere bürünüyorum ama çıkamamak kısmına pek inanmıyorum. Bu bir iş. Sadece, sahne bittikten sonra karakterden çıkmak için biraz düşünmeye, rahatlamaya, yalnız kalmaya, odaklanmaya ihtiyaç oluyor.”
Kariyer planı: En büyük aşkı sinema. Tiyatro sahnesinde olmayı da seviyor ancak sinemanın yeri onun için ayrı. “Temel sahne dersi aldım operada. Belki operadaki o abartıdan kaynaklı biraz soğudum tiyatrodan. Oyunculuğuma dair koyduğum bir nokta yok. Beni ‘mutlu oyuncular kategorisi’ne sokabilirsiniz. Yarışım kendimle. Kendimi beğenmediğim sürece dünya beni tanısa ne yazar! İşimi hakkını vererek yaptığım sürece mutluyum. Bizim işimizde ‘en güzel sahneyi oynadım, en güzel şarkıyı söyledim, bitti’ diye bir şey yok. Bu nedenle, hedef koyup mutsuzlukla taşımak yerine küçük küçük rollerle boğuşmak, uğraşmak, güzel işler çıkarmak, devamının gelmesi önemli benim için. Çünkü hiçbir rol ömür boyu mutluluk ve başarı garantisi değil.”
Gelecek Hayali: Sağlıklı bir şekilde mesleğini yapmaya devam etmek istiyor. “İnsanın ailesiyle mutlu olup sevdiği işi yapması çok büyük bir nimet zaten. Ben mutlu bir insanım. Dizilerden dolayı tiyatroya zaman ayıramıyorum ama yapmak çok istiyorum. İkisini birden yürüten arkadaşlar var, çok özverili bir iş. Hiç televizyona bulaşmayan arkadaşlar da var, hepsine saygı duyuyorum. Ben onu yapamadım ama tamamen sahneye konsantre olacağım bir dönem olacak. Şarkı söylemeyi de çok seviyorum, arkadaşlarımın albümlerinde de yer aldım. Ama müziğe konsantre olacak vakit bulamıyorum. Eğer o ortamı yaratabilirsem, bir şeyler yapacağım.”
En büyük tutkusu: Müzik. “Şarkı söylemek bırakılabilecek bir şey değil. Doktorluk gibi. Biri kalp krizi geçirirken ‘Doktorluğu bıraktım’ diyemezsiniz. Sahne eğitimi almak istediğim için operayı tercih etmiştim. Müziği tanıyorum, nota biliyorum, sesimin sınırlarının bilincindeyim. Albüm, sahne yok diye müzik hayatımdan çıkmış değil. Yoğunluk yüzünden zaman veremiyorum.”
Kaygıları: Ülke gündemini yakından takip ediyor, özellikle kadına şiddet olaylarını endişe verici buluyor. Kadın cinayetlerinden tutun da Soma faciasına kadar yaşananlara çok takılıyor, perişan oluyorum. Şiddete, tacize uğruyor olsa bile insan, bunu daha rahat dile getirebileceği bir sosyal sınıfta yaşasa bile yine de çok zor. Sistem baştan bozuk. Dile getirilse, getirdiği için öldürülüyor kadın. Bu konu, ciddi kanunlarla düzeltilmeli. Önce kadınların eğitilmesi gerekir. Kadınların, sahiplenilmekle sahip çıkılmak arasındaki farkı iyi bilmesi gerekir. ‘Ben maço erkeği severim’ diyen kadınlar var. Sevgiden anladığımız şey, hırpalanmak olmamalı. Cezalar arttırılmalı. Kadına fiske vurana müebbet cezası verilmeli. Bu ülkede kadına şiddet meşrulaştı sanki. Adam kadını öldürünce, katil olacağına ünlü oluyor. Tiyatroyu, baleyi, operayı baltalarsak, bu şiddetin önüne geçmemiz iyiden iyiye zorlaşır. Ancak umudumuzu asla yitirmemeliyiz. Samimiyetine inandığım sosyal sorumluluk projelerinde de elimden geldiğince var olmaya çalışıyorum.”
Formunu nasıl koruyor? Bir dönem kiloluydu 20 kiloya yakın kilo verdi. “Beslenmeme dikkat ettim öncelikle. Kahvaltı yapmaya başladım, bol su ve yeşil çay içtim, paketli ürünleri yemedim, hamur işini kestim. 6-7 ayda kendiliğinden gitti, normal kiloma döndüm. Kafanın rahatlamasıyla, sırtındaki yüklerin hafiflemesiyle, biraz mutlu olmakla ilgili bir durum oldu bence. O kilolar bana ait değildi.”
Evde ne yapar? Çalışmadığı zamanlarda evde olmayı seviyor. “Yemeğimi kendim yaparım. Nedenini bilmiyorum ama açık bir televizyonu evimde göremezsiniz. Bir film dönebilir kısık sesle. Ve mutlaka müzik çalar evimde. Sakin şeyler dinlerim. Evim benim kalem. Dışarıdaki tempoyu evime yansıtmamaya çalışırım. Evde mesleksizim.”
TELEVİZYON DİZİLERİ
2021- Andropoz
2019/2020 – Hercai / Sultan Aslanbey
2018 – Nefes Nefese/ Sultan Akmeşe
2016/2018- Diriliş: Ertuğrul/ Çolpan Hatun
2017 – Babamın Günahları
2016 – Oyunbozan / Mine
2015 – Yeni Hayat / Şirin
2015 – Kara Ekmek / Pervin
2013 – Osmanlı Tokadı / Asuman
2012-2013 – Böyle Bitmesin
2011/2012 – Bir Çocuk Sevdim / Sebahat
2010 – Sensiz Yaşayamam / Şahika
2010 – Doktorlar / Tuba
2007/2008 – Elveda Rumeli / Hatice
2006 – Gülpare / Neslihan Güldemir
2004 – Aynalar
SİNEMA FİLMLERİ
2021- Azizler/ Vildan
2015- Yeni Hayat/ Şirin (TV Filmi)
2014 – Kırımlı / Anette
2010 – Memlekette Demokrasi Var / Huriye
2010- Ev/ Tülin
2008- Doğum/ Aylin (Kısa Film)
2008 – İki Çizgi / Selin
2007 – Yumurta / Gül
2005 -Phone Call from Imaginary Girlfriends: Istanbul / Woman (Kısa Film)
2005 – Türev / Süreyya
ÖDÜLLERİ
2006 – 13. ÇASOD En İyi Oyuncu Ödülleri / Umut Veren Kadın Oyuncu /Türev