● İlk audition’ını hatırlıyor musun?
Hatırlamıyorum (gülüyor.) Kara delik orası bende. Ancak audition’larla birlikte kendime dair keşfettiğim bir durum oldu. İç anksiyetemden ötürü hep tedirginlik vardı hayatımda ve bu da konuşurken tutuk olmama yol açıyordu. Mesela şu an seninle bu sohbetimiz nereye gidecek bilmiyorum, bir sonraki sorunun ne olacağına dair en ufak bir fikrim yok ama sahnede ya da kamera önünde nereye taşıyacağını biliyorsun. İşte, bu da bende bir rahatlık yaratıyor. Evet, kameranın verdiği bir gerginlik de oluyor ama onu aştıktan sonra o karaktere dönüştüğümde rahatlıyorum. Mesela ben de Selahattin olarak ne yapacağımı bilmiyorum bu hayatta. Yarın ne olacağını düşünmüyorum o yüzden ama Alp’in yarın ne yapacağını ya da nasıl hissedeceğini biliyorum. İlk audition’da kesin gerginimdir, hatta takılmışımdır da; kısacası bir şeyler olmuştur (gülüyor.) Fakat artık kameraya bayağı alıştım. Kalp Atışı, benim için tecrübe açısından muazzam bir iş oldu. Yönetmenlerimiz Yusuf Pirhasan ve Aytaç Çiçek çok iyi. Oyuncuyu nasıl rahatlatacakları ve en deneyimsizden bile tereyağından kıl çeker gibi nasıl oyun alabilecekleri konusunda ustalar. Sana değer veriyorlar ve bence bu çok değerli. Mesela Yusuf Hoca sette beni, kendime sinirlenirken gördüğünde, “Hey, sakin ol dostum! Tiyatro yapmıyoruz burada, istiyorsan 100 kere çekeriz. Şimdi rahatla” diyerek yanıma geliyor. Bir de İngiliz kökenli olduğu için bu şivesine de yansıyor, sen de o öyle konuşunca iyice rahatlıyorsun (gülüyor.) Görüntü yönetmenleriyle sohbet ediyorum hep. Onlar da bana çok yardımcı oluyorlar. Her şey gerçekten çok keyifli ilerliyor.