İzlemekten hiç bıkmadığınız bir film var mı?
Das Experiment. Hak edilmemiş ve sindirilmemiş yetkinin korkunçluğunu seyretmenin mazoşistik zevki her izlediğimde aldığım. Bir de Old Boy (Kore versiyonu). Asansördeki tek plan kavga sahnesiyle zirveye ulaşan sinematografi.
Çocukluğunuzun kahramanı kimdi?
Karton karakter olarak Red Kit. Lucky Luke’un Türkçeye böyle çevrilmiş olması hala saçma gelir. Espri dolu kahramanlığını yaptıktan sonra kimseye veda etmeden, teşekkür beklemeden, atı Dül Dül’ün üstünde günbatımına doğru giderdi. Ailem dışında biraz yalnız bir çocukluk geçirdim. Kendimleydim daha çok, belki ondan. Sanki Red Kit de biraz utangaçtı, benim gibi.
Gerçek hayattaki kahramanlarınız kimler? En çok kime güvenirsiniz?
Ablası olan şanslı erkeklerdenim. Beste benim ablam olduğu için kendimi en şanslı addederim. Ve en çok ona güvenirim. Kahramanım değil kahramanlarım var: Sevdiği, hatta yaptığı şeyin, dünyaya geliş nedeni olduğunu bilen, hisseden yani bunun farkında olan herkes.
Geleceğe dair hayalleriniz arasında müzik mi yoksa oyunculuk mu daha ağır basıyor?
Müzik mi oyunculuk mu diye sorulur bana genelde bu soru. Doğru şekli buymuş, teşekkür ederim. İkisi de içinde yolculuk edilebilecek, bir yere varmanın amaç olamayacağı alanlar. Yolculuğu severim. Hayatın getirdiklerine varım. Sanırım benim heyecanım, ahengi bulma yolunda. Bakalım.
Dinlemeye asla katlanamadığınız bir müzik türü var mı?
Ağır Arabesk (anladınız siz) dinlemekte zorlanıyorum. İçimde hissedebilmek isterdim. Arabeske de çok yakın duygularım var. Ama keyifle dinlemeyi daha beceremedim. Güzel ses dinlemeyi severim. Favorim Müslüm Baba.