Ömer’in çok haklı olduğu bir konu vardı. Bu mesele onların ikisinin arasında! Sen gerçek bir dost olarak yapman gerekeni yaparsın. Endişelerini dile getirirsin, onaylamadığını söyleyebilirsin, hatta Ömer’le konuşmayabilirsin, ama müdahale edemezsin! Hep söylüyorum hayat tercihlerden ibarettir. Tercihini yapanlar, sonuçlarına da katlanırlar! Bize düşen arkalarında ya da yanlarında olmaktır sadece. Dost bir şeyi dikte etmez! Fikrini söyler, uyarır o kadar!
Her ne kadar anlamaya çalışsam da Ömer’e olan tepkinin büyüklüğünü çözemiyorum bir türlü. Üstelik Ömer’i bu kadar iyi tanıyorken… Defne için neleri göze alabileceğini biliyorken… Her ikisinin de birbirini ne kadar çok sevdiğinin en yakın tanıklarından biri olan sen mi yapıyorsun bütün bunları? Neden? Ne oldu İso sana böyle? Niye bizim tanıdığımız İso gibi değilsin? Bu değişiklik niye? Adam ikinci kez ayağına geldi. “Yanlış bir yerden başladık” dedi ki bu Ömerce özür dilemenin bir yolu… Senden özür dileyecek bir şey de yapmamışken üstelik! Sen hala bir trip bir trip. Sanki Ömer Defne’yi değil de seni terk etmiş gibi…