164
Serdar’ın klişe olmayan ağabeyliğini, Ekmek Arası’nın küçücük boyuyla olgunlaşmasını, Türkan Hanım’ın annesiz ve babasız torunlarına hem anne hem baba oluşunu… Nihan’ın kendi dertlerini bile hiçe sayarak arkadaşına yardım eli uzatabilen dostluğunu, İso’nun akıl hocalığını,Endam’ın dünürlüğünü…
Yasemin’in iyi insan olma çabasını, Sinan’ın güler yüzlülüğünü, Necmi’nin biraz geç de olsa hatırladığı amcalık duygusunu… Sude’nin aşkına sonuna kadar sahip çıkışını… Koray’ın fenalaşmalarını, kahkahasını ve tabii ki ağlamasını… Neriman’ın o kadar güçlü durmasına rağmen sevdiği adam olmadan bir hiç oluşunu sevdim.