Üstelik bu durum sadece bu sahneler için değil, harem içi kavga sahneleri için de geçerli. Tıpkı ilk dizide olduğu gibi iki tane cariyenin amiyane tabirle saç saça, baş başa kavga etmeleri bile slow motionlar eşliğinde sanki destansı bir olaymış gibi sunuluyor. Kurguya hareket katacak bir aksiyon unsuru deseniz aksiyon değil, gergin bir kavga ortamı deseniz o da değil. Muhteşem Yüzyıl bu gibi detayların zararını seyirci bazında her zaman görüyor ama bu konuda olumlu yönde bir değişiklik yapmaya da inatla direniyor.
Kaldı ki ikinci bölümde gösterilen Yeniçeri Ocağı sahneleri her ne kadar o örgütün yapısı ve işleyişiyle ilgili takdire değer bir özenle çalışılmış detaylar vermiş olsa da bölüme en çok zarar veren de yine bu sahnelerdi. Çünkü ne bölümün ana konusuyla, ne de dizinin genel dokusuyla uyuşmayan, yarım saatte bir 5’er dakikadan ekranda görünüp bölümün akışını bozan unsurlar oldu. Belli ki oldukça iddialı bir yatırım yapılmış ve çok da güzel inşa edilmiş böyle setlerde geçen hikayelerin bölümlerin konularına yedirilebilmesi lazım ki hem amaçlanan etkiye ulaşılıp erkek seyirci elde tutulabilmiş olsun, hem de onca özen boşa gitmesin.