Sezin Akbaşoğulları ve Ahmet Rıfat Şungar Bu Oyunda Buluştu
PhiIl Porter’ın yazıp Erdal Beşikçioğlu’nun yönettiği başrollerini Sezin Akbaşoğulları ve Ahmet Rıfat Şungar‘ın paylaştığı ‘Blink’ adlı oyunun galası önceki akşam İstanbul Tatbikat Sahnesi’nde yapıldı.
İkili Milliyet gazetesindeki röportajlarında ise oyunu şöyle anlattılar:
– ‘Blink’ iki yalnız ve asosyal insanın, Sophie ile Jonah’ın hikayesini anlatıyor. Nasıl bir kadın ve adam bunlar?
Sezin Akbaşoğulları:
Oyunda isim kullanmıyoruz, kadın ve erkek olarak seyircinin karşısına çıkacaklar. Kadın, şehir insanına daha yakın bir karakter. Hayatta ilişki kurduğu tek kişi babası, onunla yaşıyor, arkadaşı yok. IT’ci ama görünürlük eksikliği nedeniyle işinden kovulu- yor. Annesi iki yaşındayken terk etmiş, babası da pankreas kanserinden ölünce iyice yalnızlığa gömülüyor. Babasıyla aynı binada altlı üstlü otururken, daha sonra alt katı kiraya veriyor.
Ahmet Rıfat Şungar:Alt katı kiralayan erkekse kasabadaki bir çiftlikte, babasının cemaatiyle komün hayatı yaşayarak büyümüş. Kendi cemaatindeki bir kadına göre daha çok insanla diyalog kursa da o da etkin bir karakter değil. İçine kapanık, toplum içinde görünmez olanlardan. Annesini kaybettikten sonra çiftliği bırakıp kadının alt katına taşınıyor. Sonra da aralarında tuhaf, acıklı bir aşk hikayesi başlıyor.
– Yalnızlıktan doğan sanal bir aşk diyebilir miyiz buna?
S.A.: Evet, sanal aşk diyebiliriz. Altlı üstlü oturduklarını kadın biliyor ama erkek bilmiyor. İkisi de can sıkıntısından ölmek üzereler… Hayatları boyunca kimse onlara dokunmamış, onlar da kimseye dokunmamış. Kadın, erkeğe kendini izlettirmek için bir bebek izleme cihazı gönderiyor. Erkek izlemeyi seven biri, dürbün gibi kullandığı fotoğraf makinesiyle kurduğu özel bir ilişki var. Kadın daha önce birinin ona bakması duygusunu hiç yaşamamış. İlk defa kendini teşhir etmek onu hayata bağlıyor.
A.R.Ş.:Erkekse o kadar kapalı ve bağnaz bir yerden geliyor ki, ekranın içinden bir kadın çıkması onda tuhaf bir tutkuya ve yaşama sevincine yol açıyor. Aralarında birbirlerini tanıyarak oluşan bir sevgi yok, birbirlerine hissettirdikleri şeye tutunuyorlar. Çok yalnızlar, durumları vahim.