“Senin hayalin ne Ali?”
“Benim hayalim sendin, ben hayalimi yaşadım Selin!” diyen bir Ali. Özlemle, sanki tek doğru oymuş gibi, sanki derdi de devası da ondaymış gibi öpen, sarılan, koklayan bir Ali. Kıyma Ali, kendine kıymayı göze aldın da Selin’ine kıyma. Bir kez daha sesleniyorum, tüm kalbimle, dön gel o yolları Ali. Sizin yolunuz başka, yanlış sapağa girdin Mavi.
Aklımda olan çok şey var aslında, yazmak istediğim ama çıkmıyor. Anlatamıyorum derdimi. Ne yazsam doğru değilmiş, eksikmiş gibi geliyor. Yine biraz ‘şey’ oldu yazı. Belirsiz, karışık, bölük pörçük. Ama ben toplayamadım aklımı. Ali’nin yumruğunu geçirdiği cam gibi paramparça kaldım. Boğazıma bir yumru geldi oturdu, kalkmıyor. O kalkmadığı sürece de yazılar biraz ‘şey’ olacak gibi. Kusura bakmayın.
Güzel günler.