* Bu aralar sürekli düşündüğün bir şey var mı?
– Yapmam gereken bir sürü iş ve hayal ettiğim bir sürü şey var. Ama bu aralar ailevi meseleler beni daha çok düşündürüyor. Uzun zamandır ailemi göremediğim için yatıp kalkıp nasıl bir fırsat yaratırım da onları görmeye giderim diye düşünüp duruyorum. Yeğenlerim arayıp beni çok özlediklerini söylüyorlar ama bu aralar o kadar yoğunum ki, bir türlü onları ziyaret edemedim. Onları görmek için en uygun fırsatı kolluyorum.
* Ailen hâlâ Paris’te mi yaşıyor?
– Evet, hâlâ oradalar.
* Türkçe’yi buraya geldiğinde öğrendiğin doğru mu?
– Türkiye’ye ilk geldiğim zamanlarda cümle kurmak benim için çok zordu. Hatta anlaşılabilmek ve kendimi anlatabilmek için bir süre İngilizce konuştum. Annem ve babamdan edindiğim bir kulak dolgunluğu vardı tabii ama onlar Türkçe konuşsalar bile biz Fransızca cevap veriyorduk. Bu yüzden, İstanbul’a geldiğimde çok zorluk çektim. Hatta geçenlerde, burada girdiğim ilk seçmelerin kayıtlarından birisine denk geldim; rolün tamamını ezberlemişim, ne söylediğime dair en ufak fikrim yok, ağzımı açmasam daha iyi. Sonra fark ettim ki Türkçe’yi çözmem gerekiyor. Birçok yerden ders aldım, birçok kişiyle bire bir çalıştım, sonunda Türkçe’yi söktüm. İki kelimeyi yan yana getiremezken, şimdi herhangi bir sıkıntı çekmeden Türkçe konuşabiliyorum.