187
YAŞAMIYORUM, YAPIYORUM
Kafa’daki ‘Bir toprak evde ve bir bahçede doğmuştum ama ben de işin sonunda şehir telaşında kaybolmuştum’ dediği yazısında, bir cümle beni yerle yeksan etti: ‘Ne yaşıyorum bu şehirde?
Aslında sadece yapıyorum, yaşamıyorum.’ İşte tam da kurcalamaya korktuğum buydu: Ne yaşıyorum bu şehirde? En son ne zaman İstanbul’u sevdim ben, ne zaman sokaklarını arşınladım, ne zaman gördüklerimin coşkusuyla umutlandım? Ne zaman?
‘Korkma, düş yollara kardeşim’ diyor Yılmaz. ‘Düş kendi yoluna, doğaya, çiçeğe, toprağa, bak neler olacak?’ diyor.