Hoş geldin Deniz…
Özay Şendir/Milliyet
5 Haziran her hangi bir gün olacak bizim için ama Deniz Seki için öyle olmayacak. Uzun zaman sonra kendi banyosunda duş alacak, kendi mutfağında çay demleyecek…
Çok uzun bir zaman sonra isterse tek başına kalabilecek, televizyonda istediği gibi zap yapma şansı olacak. Ve en önemlisi çok uzun bir zaman sonra yıldızlara bakma şansı olacak Deniz Seki’nin. Onca zaman hiç yıldız görmeden yaşamak mecburiyetinde olmanın ne demek olduğuna dair düşündünüz mü hiç? Bir sürü kamera, cezaevi kapısından evine kadar takip edecek 5 Haziran günü Deniz’i. Sonra akşam yiyeceği yemek, özlediği tatlar, berbere ilk gidişi, deniz kıyısında ilk yürüme arzusu hepsi haber olacak. Biliyorum, röportaj talepleri de çığ gibi birikti şimdiden önünde. Peki bunca zaman narkotik suça bulaşıp da Deniz Seki kadar hapis yatan kimsenin olmamasını konuşacak mı medya? Ya da Deniz Seki çıktıktan sonra bunu konuşuyor olmak neye yarayacak? Arkadaş kurbanı bir kader mahkumu deyip, “Hapishanede ne güzel şarkılar üretmiş, bu inziva yaramış diyenler” çıkacak. İyi de cezaevi istediği zaman girip istediğin zaman çıktığın bir Budist tapınağı değil ki… Deniz her hafta çok küçük paralarla yaşadı, giyeceği eşofmanın rengine, okuyacağı kitaba bile başkaları karar verdi. Her gün sayım işlemi yaşadı, başı ağrısa bile ilaca bin bir işlemden sonra ulaştı,yani bize normal gelen bir sürü şeyi yapamadı. Yaklaşık 20 yıl önce, Cine 5’te ‘Başka Yerde Yok’ programına konuk geldiğinde tanımıştım Deniz Seki’yi. Gencecik bir isimdi, hata yapmaktan korkarak konuşuyordu. Sonra, erkek ya da kadın bir sürü insandan daha cesur çıkarak yaşadı sevdasını. Bedel ödemekse ödedi, kimseye borcu kalmadı. Geleceği için ne düşünür bilmem ama Deniz Seki’yi uyuşturucuyla mücadele eden biri olarak görmek benim Arzum. Hele şu medyanın ilk hafta ilgisi geçsin, ‘ilk benim programıma konuk ol’ baskıları bitsin, sonra göreceğiz gerçek Deniz’i. Hayata, ait olduğun yere hoş geldin Deniz…