Oradaki olayların sahicili ve sahteciliği bizi etkiliyor. Öyle hayatlar sunuyorlar ki: özel rahatsızlığını söylemek istemeyen kıza zorla bunu söylettiriyorlar, boyu kısa olduğu için küçümser bakış atıyorlar, uzak doğu sporları yaptığını söyleyen birine bunu göstermesini istiyorlar, ses –kulak yeteneği olmayan biri mikrofonu eline alıp şarkılar söyleyebiliyor, garip dans figürleriyle sosyal medyanın göz bebeği haline gelebiliyorlar. Bu kişiler ekranı, ekranda bu kişileri kullanıyor.
Öyle sohbetler dönüyor ki, yok artık diyoruz. Biri çıkıp, 2500 TL benim mazot parama diyebiliyor ki bu ülkede asgari ücret 1300 TL. Bir başkası jetiyle programa geldiğini söyleyebiliyorken, en çok aranan özellikler evi, sigortası, iyi bir maaşı olmalı. İnsanlar eşiyle konuşurken bile defalarca düşündüğü konuları burada özgürce konuşabiliyor. Maaşını bana vermeyi kabul etmedi, diye bir teyze kara sevdaya tutulduğu amcayı terk edebiliyor.