493
Anne oğlunu şöyle anlatıyor: “Hakan’ımı Alman Hastanesi’nde kucağıma ilk verdiklerinde duyduğum mutluluğumu asla unutamam. Düz duvara tırmanan ilk göz ağrım, zaman içinde tam bir beyefendi oldu. Çok duruldu ve beni hiç üzmedi. Onu kendim gibi suya atıp, sportmen bir çocuk olmasını çok arzu etmiştim. Bunu fazlasıyla başardı. Aile değerlerine çok önem veren bir evlat oldu. Onunla ve yaptığı her seçimle gurur duymamı sağlan bir oğula sahibim. Bir anne daha ne ister.”