Kiralık Aşk’ın bana anımsattığı bir çok şey vardı ama bunlardan biri Grinin Elli Tonu asla değildi. Ne asansörde ne de başka bir yerde yaşadıkları hiçbir şey bu iki farklı dünya arasında bir köprü kurmama yetmiyordu benim için. Ta ki bu bölüme kadar. Seriyi okuyanlar bilir, bilmeyenler için de ben anlatayım: Christian Grey, sevgilisi Anastasia Steele için bir bileklik yaptırır. Onlar için anlam ifade eden birkaç küçük objeyle doludur bu bileklik. Ömer’in Defne’ye yaptırdığı bileklik de bana aynen bunu anımsattı ve onca bölümden sonra ilk kez Ömer’de Mr. Grey potansiyeli gördüm. İster istemez de Christian’ın ne kadar yalnız ve yaralı olduğu geldi aklıma. Düşününce aslında ne kadar da çok benziyorlarmış Ömer’le. Christian da içimde hep aynı yeri acıtırdı. Bir baktım ki Ömer’i izlerken de bu tanıdık his beni sarıp sarmalıyormuş da farkına varamamışım. Sonra Christian’ın kendi elleriyle itekleyip hayatından uzaklaştırdığı Ana’yı kaybetmeye dayanamayıp onu bir şekilde yine kendisine döndürmeyi başardığı geldi aklıma. Size de çok tanıdık gelmedi mi? Kurulan ufacık bir benzerlik Defne ve Ömer’in tekrar birleşeceklerine olan inancımı kuvvetlendirdi, ne bileyim.
Her şeye rağmen hayat iyi kötü bir sürü sürprizle dolu, bilakis Meriç Acemi de öyle. Beklemediğimiz bir anda beklemediğimiz bir şey olma ihtimali oldukça yüksek. E hayat da bu haliyle güzel değil mi zaten?