İKAMETGÂHIMI BURAYA ALIYORUM
Şevval Sam üzerinde uzun, derin yırtmaçlı bir elbiseyle geliyor. Sanki zamanı geriye sarmış, gençleşmiş. Artık İstanbul defterini kapatıp Bodrum’a yerleşme kararı aldığını anlatıyor: “İşler ve konserler olmadığı sürece ikametgâhımı buraya alıyorum. Tabiatın içinde olmayı seviyorum. Hayattan büyük beklentileri olan biri de sayılmam. Benim buradaki en büyük lüksüm, yan komşumun tavuğunun altından yumurta, ineğinden süt almak oldu. Bu da bana çok iyi geldi ve enerjim değişti.”
Peki Bodrum’dan İstanbul nasıl görünüyor? “Şehre gittiğimde daha önce fark etmediğim bir şehir uğultusu duymaya başladım. İstanbul kaotik, kalabalık… Görüş alanında sadece binalar var. Hayalim ev tipi bir karavan. Nerede park eder, el frenimi çekersem orası benim evim olacak.”
Bodrum’un aşka etkisini konuşuyoruz. “Dokuz yıldır birlikteliğim devam ediyor” diyor: “O da benimle Bodrum’a geldi. Burası belki de ilişkimizi perçinledi.”
Oğlunun Oxford’a kabul edildiğini öğreniyorum. Onu her özlediğinde yardımcısı buradaki gençler oluyormuş. “Hayatı, fırtınayı, rüzgârı paylaştık. Onlarla tazelendim. 44 yaşındayım ama 44’le 22 yaş arasında pek bir fark yok. Çünkü enerjim yüksek. ”