‘İyiler hep erken gidiyor. Kötüler bir şekilde kalıyor’ sözüyle ekrandaki tabloyu sitemkâr biçimde ortaya koyan ‘Dayan Yüreğim’i 13 bölümle uğurladık. Ece Uslu’nun canlandırdığı Elvan’ı final bölümünün başında öldürüp içindekileri demeye fırsat bulamayan Fuat’ı özlemlere salan… Atıf’tan boşanan Seray’ı karnında bebeği, yüreğinde anne hasretiyle acılara daldırıp sonrasında güldüren… Yıllar sonra ayaklanan Selim’i ‘Anneler ölmemeli’ isyanıyla baş başa bırakan… İnci ile Taner’i Ekrem’in katili yapıp cezalandıran… Ekrem’e giderayak miras golü attıran… Atıf’a da hüzünle mucizeyi bir arada yaşatan diziyi uğurlamasına uğurladık ya… Gidişinin vaktinden erken ve hak edilmemiş bir final olduğu kesindi. Dahası bu gidiş, çokça acıtan türdendi. Niye derseniz… Finalde ortaya konan, gerçekçi ama hüzünlü mantıkla!