Fazilet Hanım kaybetmekten ders almaz. Tükenene kadar atını yarışa sürer. Çocuğunun yetenekli, hevesli olup olmaması onun için hiç önemli değildir. Fazilet Hanım kızının kariyerine ondan daha fazla önem verir çünkü kendi önemini de buna göre belirlemektedir. Bu narsisizm girdabı, kırılmış arzularıyla sefalet içinde yaşayan Fazilet’i içine alıp yutar haliyle.
Ece gibi kızların özgüveni ise çok kırılgandır. Ancak annesinin ihtiyaçlarını karşıladıkları zaman sevildiklerini hissederler çünkü. Hep koşullu olarak sevildikleri için büyüdükleri zaman da etrafındaki insanları daraltırlar, çünkü övgüsüz yaşayamazlar.
Fazilet Hanım gibi kadınlar çoğunlukla geçmişte yaşar. Yıllar geçmesine rağmen hala 1992 Soğan Güzeli seçildiğinizi söyleyip duruyorsanız örneğin, belki sizin için ilerlemenin zamanı gelmiştir. Kimileri için geçmişi geçmişte bırakmak kızının da en azından soğan güzeli seçilmesi ve anneciğinin erişemediği ne varsa gerçekleştirmesi anlamına gelir. Hâlbuki bizim zamanımız geçti. Çocuklarımız da başardıkları ve başaramadıklarıyla bizim. Yaptıkları ne bizi ucuzlatıyor ne de doğruluyor.