Peki, hiç yanına almayı unuttuğun oldu mu?
Hiç sormayın, birini kaybettim.
Ne oldu peki, işlerin ters mi gitti?
Böyle düşünmemeye çalışıyorum. Sonuçta bilerek bir yerde bırakmadım, kayboldu. O gitse de uğuru devam ediyor.
İLK ROLÜM SÜRAHİ HANIMDI
Tiyatronun hangi büyüsü seni çekti de oyuncu olmaya karar verdin?
Tiyatronun bir meslek olabileceğine dair hiçbir fikrim yoktu. Çocukluğumdan beri hep taklit yapardım. Ben “Yasemince” dönemi çocuğuyum. Skeçlerdeki tüm karakterleri oynardım. Sürahi Hanım, Kakılmış. İlk rolüm Sürahi hanımdı. Bayramlarda kuzenimle hep bu karakterlerin taklidini yapardım. Bu yaptığımın tiyatro olduğunu bilmiyordum. Avukat olmak istiyordum. Dershaneye giden çok yakın bir arkadaşım “Barajı aşsam yeter, tiyatro okuyacağım” dedi. Bunu duyunca “Nasıl yani tiyatro eğitimi veren okul mu var?” dedim. Onunla birlikte sınavlara girdim.
İyi ki öyle bir arkadaşın varmış…
Evet, dört yıl sınavlara girmek için uğraştım. Düşünsenize tiradın bile ne anlama geldiğini bilmiyordum. Dördüncü sene hem Ankara hem de Eskişehir’i kazandım. Ailem Ankara’da olduğu için Dil Tarihi tercih ettim.
Senin hakkında araştırma yaptığımda ilk projesiyle parlamış bir oyuncu profiliyle karşılaştım… Bir projede onca insanın içinde yıldızı parlayan biri olarak neler hissediyorsun?
Aslında böyle düşününce “Aa! Bu sözünü ettikleri Şirin karakteri, apalak gerçekten benim” diyorum. Ama sete gittiğimde o kadar normal geliyor ki. Sanki yıllardır setteymişim yıllardır bu sektörün içindeymişim gibi hissediyordum. İlk önce inanılmaz derecede heyecanlanıyorum “Nasıl yapacağım?” diyorum ama içine girince hemen alışıyorum. Bu korkunun, heyecanın büyüklüğü karşında ezilmekten hemen kurtuluveriyorum.