468
Hiçbir şey kolay geçmez. Bir kere açılan o yara üstüne güller de atsan kanar, kezzap da… Bir kere kalbine düştüyse eğer sevda, nasıl çıkarasın ki bir daha? İstediğin kadar düşman ol, ya da kaç git, içine kök saldıktan sonra her kestiğin dal daha da yeşerecek içinde… Kalmayacak öyle başsız, uçsuz; sen istemesen de yine açacak güller içinde, hiç durmadan… Yeri gelecek kara güller açacak, yeri gelecek kırmızı, yeri gelecek beyaz… Ama açacak mutlaka! Kemal’in içindeki kara güller şimdi yeniden kırmızıya dönüşüyor çünkü içine gömdüğü, bastırdığı özlem onu her gün karşısında gördükçe daha da zorluyor.