Hâlbuki vasatlık gerçek dünyada hele gösteri dünyasında hiç iyi bir şey değil. Bu işlerde tutunmak, tutku, istikrar ve eser miktarda iyimserlik gerektirir. Yani fark edilmeyi bekliyorsanız annenizin övgülerini dinlemeyi bırakmakla başlayabilirsiniz mesela.
Hepimiz övgüleri severiz. Megan Fox’a ne kadar benzediğimizin, evimizin mahalledeki en güzel ev olduğunun söylemesini isteriz. Yemek pişirdiğimizde, yerleri sildiğimizde, patrona rapor sunduğumuzda övgü duymak isteriz. Çoğu zaman da böyle olur zaten. Millet habire sırtımızı sıvazladığı için bir gün birisi yaptıklarımıza umduğumuz değeri vermezse bize haksızlığa uğramışız gibi gelir.
Biliyorum kolay değil. İnsanlar acımasız. İşler çoğu zaman istediğiniz gibi gitmiyor. Bununla birlikte başarılı olan işlerin neredeyse hepsi bu acıları çekmeye razı olanlara ait.
Son olarak, Ahmet Kaya söyleyen hiç olmadı. Çok şaşırdım hayret? Yarın akşam kesin söyleyen çıkacaktır ama eminim!
İyi seyirler.
EKRANELLA