Kızını öldü bilen bir kadın ve öz annesini başka bir kadın sanan kaynak işçisi güzel bir kızın hikayesini konu alan Mayıs Kraliçesi’ne gelirsek; kaderin ağlarını çift ipliklerle ördüğü olaylar zinciri gibiydi resmen. Tesadüfler, tesadüflerin iğne delikleri ve dahi o deliklerin bir türlü bitmeyen dehlizleri içinde içim şişerek öeeeeehhh diye diye seyrettim. Bir karakterin başına da bu kadar şey gelmemeli kardeşim diye söylendim durdum. Kötü karakterin iyi tarafla tek bağlantısı çocukları. Adamın kötülük motivasyonu; öksüz çocuklarına anne olsun diye Asu’nun bütün hayatını perişan etmek. Asu dediğim Mayıs Kraliçesi’nin yani Ece’nin gerçek annesi bu arada. Kötü karakterin yancısı olan abi ise, daha değişik bir kötü. İstemeye istemeye kötü oldum, kader kurbanıyım triplerinde ama Allah’ına kadar kötülük yapmaktan çekinmiyor o da. Her haltı yiyip ne hikmetse bir türlü Mayıs Kraliçesi’ni öldürmüyor. Yani o kadar saçma ki kız ölse hücceten bitecek kurtulacak ama adam inatla kızı öldürmüyor. Ahhahahah En başta kızı öldürmemek için asker arkadaşına kızı kakalıyor, yazık adam demek ki cani değilmiş falan diyoruz sonra hoop; yıllar sonra kızı kakaladığı asker arkadaşı parçaları birleştirip gerçekleri öğrenince adamı minübüsle ezip pekmezini akıtıyor ama kesinlikle kızı öldürmüyor. Bu ne perhiz, vat iz diz? Neyse kız ölse dizi olmaz zaten çok da şaapmamak lazım tabi. Hikayeyi yazan Koreli ablalar/abiler böyle uygun gördü demek.