Evet, bölüme dönüyorum. Begüm kapıyı açıp içeri nasıl girdi filan sorgulamadık da, çocuğu tek kişilik yataktan kaldırıp taa Maltepe’ye kadar götürürken nasıl uyudunuz o kadar sevgili AyPoy? Neyse ki goyunlu pijamasını yediğim Sinan’ın kafa basıyor da, ucuz atlatıldı. Aynı bölüm içinde çiroz olarak betimlenen Poyraz’ın otel odasının kapısını tek seferde kırması bahane Şebnem Hassanisoughi’nin oyunculuğu yine şahane. İyileşsin artık şu kadın. Artık bir aşk da ona mı bulursunuz ne yaparsınız bilmem. Her tarafımız çift oldu zaten, bize koymaz.
Zülfikâr’la Sefer arasında müthiş bir bromance yok mu? Scrubs’daki J.D. ve Turk, Chuck’taki Chuck ve Morgan bromance’i yanlarında halt etmiş. Zaten bu iki erkek arasında dostluk-kardeşlik müessesesi bizim kültürde olan bir şey olmasına rağmen nedense yurdum senaristleri böyle hikâyeler yazmıyorlar. Aşk-entrika filan daha cazip geliyorsa demek. Bizim bro’lara dönersek, hatırlarsınız daha evvel de Sefer, Zülfikâr’ın elinden silahı almıştı son anda saçma bir şey yapmadan. Aynı bölümde “Bi’ gün bi’ delirecem göreceksiniz delirmenin ne olduğunu.” da demişti. Hakkaten gördük. Neyse ki Zülfikâr ve Taşkafa hiçbir masraftan kaçınmayıp Pascal Nouma ve Recep Çetin’i getirerek kardeşlerinin yüzünü güldürmeyi başardılar. Düdükle bile küfretmeyi başaran Sefer’e de ben çok güldüm.