İki kısa not ile yorumu toparlamak gerekirse;
*Tam “Bölüm bitti!” derken izlediğiniz her şeyin gerçek olduğunu hatırlayıp sizi tekrar gözyaşlarına boğacak Aya Kito’ya ait fotoğraflar, günlüğünden parçalar paylaşılıyor. Jenerik akarken bile gözyaşlarınıza hakim olamayacaksınız.
*Özellikle aile ve arkadaşlık temaları çok yerinde ve dozunda vurgulanmış. Zor zamanlarda ailenin duruşu, arkadaşların desteğinin ne kadar önemli olduğunu anlamak açısından önemli olduğunu düşünüyorum.
*Uzakdoğu yapımı dizileri izlerken arada içimden geçirmiyor değilim: Bu rolü şu isim oynasa ya da uyarlamasında şu rolü şöyle köpürtseler vs. diye. Bir Litre Gözyaşını izlerken uyarlanacağını bildiğim için gerek hikayenin geneli gerekse oyuncu kadrosuyla ilgili aklımda bir sürü soru işareti birikti.
*Son olarak Bir Litre Gözyaşı dizisinin uyarlanmış halinin, sosyal sorumluluk bilincinin neresinde duracağına da merak ediyorum. Sonuçta dizi yapmak ticari bir iş. Mesaj vermek, toplumu eğitmek gibi bir kaygısı yok. Olmak zorunda da değil. Ancak konu, fikrimce, biraz bıçak sırtı. Fazla televizyon izleyen bir toplum olduğumuzu da işin içine katarsak Bir Litre Gözyaşı dizisinin Türkiye uyarlaması en azından hala aracını engelli rampasının önüne park edenlerin yüzünün biraz kızarmasını umuyorum.
***
Sözün özü; Bir Litre Gözyaşı, arada bir açıp Aya’nın herkese, her şeye rağmen direnişi görüp ilham almak, başta sağlığımız olmak üzere sahip olduğumuz her şey için şükretmek için güzel bir iş.
Her zaman olduğu gibi diziden bir parça ile fragmanı aşağıya bırakıyorum. İzleyecek olan herkese şimdiden iyi seyirler!
Ranini.tv