1- Yoksulluk
Dizi yoksulları eskisi gibi ‘azıcık aşım kaygısız başım’ esnafı değil. ‘Acılı anne’ Nefise pazarda artık toplayarak dört çocuğunu besliyor. Kızı Cemre “Et istiyorum et!” diye isyan ediyor. Ev sahibi kapı dışarı ediyor, patron kovuyor, çocuklar çalışmak için okullarından oluyor. Bu artık sınıf farkının değil, açlık sınırında hayatta kalmaya çalışmanın hikâyesi.
2- Muhafazakârlık
Yeni dizi etiğinin bir numaralı kuralı, erkek baskısını koşulsuz kabul etmek. Hep varolagelmiş hayatın doğal akışının bir parçası olduğunu vurgulamak. Nefise oğlundan bile kıytırık bir oto tamirciye geldi diye “Kadın başına ne işin var” fırçası yiyor. İlk düğmesi azıcık açık elbiseye “Fazla açık değil mi diye” boyun büküyor. Zeynep’le Ahmet minibüste “Burası manitayla öpüşme yeri değil” diye dayak yiyor. Ezil, ezil bitmiyor.