159
Yani iyilikle kötülüğün mücadelesiydi bu. Ama sonuçta bu iki zıt karakterin aynı yöntemle ölmesi, kötülüğün kaybederken iyiliğin de yenilmesi benim adalet duygumu zedeliyor, hakkaniyet hissime aykırı düşüyor. Kemal’in daha “normal” yollar yerine, son derece fantazik bir şekilde, imha edilmesi nedense mümkün olmayan bir mayınla öldürülerek, bedeninin sevdiği kadının gözleri önünde paramparça olmasından da daha acı olan şey bence, doğru yolda yürümesine rağmen sonunda hayatını kaybetmiş olması. Kemal ve Emir’in zekaları ve mücadele hırsları denk olsa da günahları asla eşit değildi. Fakat ölümleri eşit oldu. Ve eşitlik her zaman adaletli bir şey değildir.”