Gerçi Ömer gibi zarif bir adama boks gibi sert bir spor yakışmıyor elbette. O yüzden de rüyasında bile son derece karizma bir şekilde kendini eskrim yaparken görüyor. Rakibi kimdi, kimi yumuşak karnından vurdu ve mağlup etti pek anlam veremedim. Bölüm sonunda Defne ile birbirlerini rakip konumunda bulmuş olmalarından hareketle rüyasındaki rakibinin Defne olduğunu düşünüyorum ama sonra Defne’nin “yenilmiş” olmasını, “yeniden, sil baştan ve doğru yerden başlayan hikayesine” yakıştırmıyorum. Güçlenen, hayatının dizginlerini eline alacak, başını dik tutacak bir Defne’nin bu işin sonunda yenilmiş olabileceğine ihtimal vermek istemiyorum. Dizide yapılan her metafor bölüm içinde veya en geç iki bölüme yerini buluyor nasıl olsa. Zaten bu bölüm, en az 3 yerli diziye yetecek kadar metafor yaptı. Bunun da açıklamasını alırız elbet. Ama Defne’nin yumuşak karnından kastımız İz ise buna inanırım işte zira kendisi benim de yumuşak karnım. Devamlı “Sevişelim mi?” alt metniyle ortalıkta patlamaya hazır bir bomba gibi gezinen İz bende karın ağrısı, kalp çarpıntısı ve nefes darlığına yol açıyor. Halk sağlığı açısından kendisinin en kısa zamanda yok olmasında fayda var.