Bölümün en önemli olayı ve doğruyu söylemek gerekirse bu kadar sorunlu bir bölümü kurtaran yegâne şey ise yukarıda da bahsettiğim gibi küçük Şehzade Mustafa’nın urganın ucunda gidip gelen boynunun akıbetini izlediğimiz sahnelerdi. Kösem’in anlattığı dönem ve ilk bölümün girişinden de anlaşabileceği gibi ilk diziden daha karanlık bir dizi olacağının belli olduğunu söylemiştim, söz konusu sahne de bunun – şimdilik – en açık göstergesi oldu.
Etkileyiciliğini zalimliğinden alan ve seyircinin psikolojisiyle resmen kedinin fareyle oynadığı gibi oynayan bu sahne gerçekten oldukça etkileyiciydi ve küçük şehzadeyi canlandıran küçük aktör Alihan Türkdemir, kelimenin tam anlamıyla dizinin yetişkin oyuncularına şapka çıkarttıracak bir performansla oynayarak bütün övgüleri haketti. Kelimenin tam anlamıyla ileride padişah “Deli Mustafa” olarak anılacak olan bu şahsiyetin nasıl delirdiğini, o küçücük yaşta öldürülme korkusuyla psikolojisinin nasıl altüst olduğunu birebir hissettirdiler seyirciye. Boğduruldu mu, boğdurulmadı mı diye beklerken ekran karşısındaki seyirci bile delirecek gibi oldu. Belki de bu sahnelerle zaten asıl ulaşılmak istenen hedef de buydu.