Fahriye Hanım Sultan ve Mehmed Giray aşkı hala benim için sönük duruyor. Fakat geçen bölüme göre daha iyiydi diyebilirim. Hiç değilse aralarındaki münasebetin seviyesini gördük. İkiliye yazılan replikler gayet hoş duruyor. Fahriye kaç yaşında pek merak ediyorum doğrusu; ellisine gelmiş gibi hayat enerjisi sıfır ve soluk benzi ile beni keder deryalarına sürüklüyor. Süslü validene çekseydin ya biraz kızım…
Ahmed’i oynayan Ekin Koç her geçen gün gönlümüzde taht kuruyor. İlk zamanlar olmaz, oynayamaz diye verdiğim tepkiden utanır oldum maşallah efendim her bölüm hayranlıkla izlettiriyor kendisini yolu açık, kılıcı keskin olsun diyerek karakter analizine geçiyorum. Ahmed, bu bölüm ona karşı çıkan ilk isyan ile karşılaştı. Kendi deyimiyle alenen iktidarına yapılan ilk hakaretti. Askerler saraya ilk saldırdığında çıkmaya cesaret edemedi ne kadar çok istese de. Bu sırada galeyana gelen halkın isyankar sesleri yerini suskunluğa bıraktı. Zira Aziz Mahmud Hüdayi Hazretleri gelmişti. O, bütün İstanbul’un sözünü dinlediği kişiydi. Karaktere can veren Muhammed Uzuner’i görünce şaşırsam da rolüne yakıştırdım, jenerikte ön planda olması bu karakteri devamlı göreceğimizin alametidir.