200
Bölümün en sevdiğim diğer hali de, Zülfikar’la Sefer arasındaki sonsuz kardeşlikti. Ne olursa olsun peşinden gidilecek, daha dün çok sevilen Sema, Sefer’i üzdüğü andan itibaren temelli silinecek. Çünkü gerçek arkadaşlık, bence buradaki haliyle kardeşlik, öyle ‘ama bence o da haklı’ , ‘ama bir de onu dinleyelim’ demelerle olmaz. ‘Sen ondan nefret ediyorsan, yaz beni de aynı listeye, her zaman artı birin var’ diyerek olur. Bunu demekle de olmaz aslında, bunu yaşatarak olur.