“İzmitli olunca deprem de hayatımın bir dönemine rastladı elbette. 17 Ağustos Depremi’ni yaşadığımda 11 yaşımdaydım. Ama o yaş bile ölü insan kokusunu alabileceğim bir yaştı.
O nedenle deprem beni etkileyen şeylerden biridir. Bölgedeki herkes kadar deprem travması yaşadım, herkes gibi birilerini kaybettim, mesela ertesi gün maç yapacağım arkadaşlarım öldüler. Aileden kimseye bir şey olmadı ama birçok tanıdık depremden etkilendi.
Hâlâ bende deprem fobisi var; biri sinemada sıkılır bacağını sallar ya, ben deprem refleksi gösteririm. Bu tür büyük olayları atlattığımızı sanıyoruz, günlük hayatımıza dönüyoruz ama etkisi mutlaka kalıyor.”
Ulaş Tuna Astepe, Karadayı’da abisiyle anlaşamayan Orhan karakterinin aksine ağbisinin yerinin hayatında çok önemli olduğunu belirten “Babamızı çok küçükken kaybedince birinin baba olması gerekti, bu sorumluluğu ağabeyim üstlendi.
Babamı kaybettikten sonra hem ekonomik hem de manevi bir boşluk oluştu. Bunu ağabeyim doldurdu” ifadesini kullanıyor bir röportajında.