“BU ÜLKEYE DAİR UMUDUM KALMIYOR…”
“Günlerdir ölü gibi geziyorum evin içinde. Gözüm sürekli haberlerde. Durup durup ağlamaya başlıyorum. Son iki senedir olanlar beni çok etkiliyordu ama bu sefer ayağa kalkamaz hale geldim. Hissettiğim mutsuzluğa eşlik eden tek şey çaresizlik. Elimizden hiçbir şey gelmeden olan biteni izlemek zorunda kalmak. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Ne kitap okuyabiliyorum, ne film izleyebiliyorum ne de yaşamaya devam edebiliyorum. Biliyorum tüm bunlar bizi bir noktaya götürecek en sonunda, bu nedenle yaşanıyor. Ama bilmek ile yaşamak aynı şey değil. Her gün gözlerimi korkunç haberlere açmanın dışında bir de insanların ne kadar hoyrat ve kötü olduklarını görüp daha da ümitsizliğe kapılıyorum. Bu ülkeye ve geleceğe dair hiçbir umudum kalmıyor böyle anlarda.